Sanne Wouters

WIE BEN IK?

Ik ben Sanne Wouters (20-03-1999) en ik woon in Oosterhout. Vanaf mijn elfde zit ik op voetbal en sindsdien is mijn passie voor sport echt ontstaan. Na de start van mijn voetbalcarrière bleef mijn interesse buiten het veld hangen bij voetbal alleen, maar al snel volgde ik ook andere sporten. Ik blijf absoluut thuis om de Olympische Spelen, een NK Afstanden of een WK voetbal te volgen, tenzij ik deze toernooien of wedstrijden in levende lijven bij kan wonen. Gedurende mijn periode binnen SPECO is mijn passie voor sport alleen maar toegenomen, ook door de ervaringen die ik al opgedaan heb in het werkveld. Aan de hand van mijn studieperiode kan ik mezelf omschrijven als een doelgerichte, enthousiaste sportfanaat met een proactieve houding die geen uitdaging uit de weg zal gaan.

WAT HEEFT BURO SPECO MIJ GEBRACHT?

BURO SPECO gaf mij een unieke kans om mijn netwerk in het werkveld uit te breiden. Het is tof om naast de opleiding ook bezig te zijn met gemotiveerde SPECO-studenten die echt iets moois weg willen zetten voor opdrachtgevers uit de sportwereld. Dit heeft me geholpen om me verder te ontwikkelen als sportcommunicatiespecialist en ik raad het daarom iedere, gemotiveerde SPECO-student aan om bij dit sportmarketingbureau aan de slag te gaan.

WAT IS JOUW FAVORIETE SPORTMOMENT?

Baanrecord Patrick Roest (5000m) ISU EK Afstanden 2020 in Thialf

In de winter van 2019-2020 liep ik mijn derdejaars stage bij de KNSB. Eén van mijn vele taken was het helpen bij de organisatie en realisatie van grote schaatsevenementen in Thialf, zoals de ISU EK Afstanden in januari. Na een lange vrijdagavond en een drukke zaterdagmiddag, eindigde het programma op zaterdag met de 5.000 meter (heren). In de zesde rit nam favoriet Patrick Roest het op tegen de huidige baanrecordhouder Danila Sermerikov. Tijdens deze spannende rit, liep ik een ronde om de baan van het bomvolle Thialf om mooie sfeerfoto’s te maken. Toen Roest finishte en daarmee een nieuw baanrecord vestigde, ging iedereen uit zijn dak. Ik stond in de bocht na de finish, waar Roest zijn eigen tijd voor het eerst zag en begon met juichen. Een kippenvel moment wat me nog lang bij zal blijven.